Ruszenie przed siebie było zdecydowanie dobrym pomysłem. Skoro trasa została już obrana, na co mieliby czekać? Dreepy zamachał radośnie ogonkiem, wtulając się w szyję Lance'a, najwidoczniej nie mając w planach z niej w najbliższej przyszłości schodzić. Dwa kilogramy to wydawałoby się nie tak dużo, ale biorąc pod uwagę miejsce, w którym Ainscroft dźwigał swojego pupila mogło nie być to najwygodniejsze. kto by pomyślał, że duchy mogły tyle ważyć?

Po upewnieniu się, że wszystko ze sobą wzięli, nadszedł czas by opuścić akademik – czy był to ostatni raz, jak Lance tam przebywał? Cóż, jako mieszkaniec najprawdopodobniej tak. Dreepy spojrzał za siebie, gdy wyszli już z budynku, jakby nostalgicznie wspominając dni spędzone w budynku. Tymczasem pod nim samym stała dobrze znana oboju osoba. Bladoskóra dziewczyna spoglądała z niecierpliwością na zegarek, opierając się o ścianę i mamrocząc coś pod nosem. Po chwili jednak dostrzegła dwójkę wychodzącą z akademika i poderwała się w ich stronę.

— Już myślałam, że stchórzyłeś i nigdzie nie idziesz. — Typowo dla siebie, Reina spojrzała na Lance'a wyzywająco, a potem podnosząc własny plecak z ziemi zarzuciła go sobie na plecy. Dziewczynie towarzyszył jej Pokemon.

Reina parsknęła cicho, przyglądając się koledze jeszcze bardziej. Po chwili pokręciła jedynie głową w geście poddania się po czym poprawiła spódnicę, która zagięła się w niezbyt ładny sposób. Przynajmniej według jej, bardzo skromnego, uznania.

— Znam cię za dobrze, Lance. — Powiedziała, nie dodając już nic więcej w temacie. Najwidoczniej nie miała zamiaru wypominać mu tych wszystkich momentów z jego życia, w których był po prostu tchórzem. Tymczasem Ponyta pozwoliła się pogłaskać, przymykając oczy z zadowolenia. Dreepy wykorzystał sytuację i bardzo szybko przemieścił się z barków swojego właściciela na puchaty, pastelowy grzbiet przyjaciółki. W tym samym czasie Ainscroft zeskanował Ponytę Reiny.

Ponyta
Lvl. 1 (0%)
☆☆☆☆☆☆

1.0 m | 25.0 kg

Natura: Pyskata
Ability: Pastel Veil

Ponyta, pokemon koń. Posiada wyjątkowy róg, który znany jest ze swoich leczących zdolności. By użyć jego umiejętności wystarczy potrzeć go kilka razy, co sprawia, że każda mała rana goi się błyskawicznie. Galariańskie Ponyty potrafią czytać myśli i intencje przez zwykłe spojrzenie. Jeżeli wyczują zło, od razu znikają z pola widzenia.

— Mam. — Dziewczę wyciągnęło swój sprzęt i skierowało go na Dreepy'ego, również zbierając jego skan. PokeDex wygłosił kilka formułek, nie dając dziewczynie jednak pełnych informacji o pokemonie kolegi. Nie znała jego ataków oraz statystyk. pokrzepiające, że inni nie mogli tak łatwo się tego dowiedzieć, czyż nie?

— No to dwa za nami. Jeszcze jakieś... dziewięćset do spotkania.

Ponycie zdawało się ani trochę nie przeszkadzać to, że Dreepy znalazł sobie na niej wygodne i ciepłe miejsce do wylegiwania. Ba, chwilę później mniejszy z pokemonów chrapał cichutko, pozwalając drugiemu prowadzić się ku przygodzie. Fascynujące, jak niektórzy szybko potrafili zasypiać, czyż nie?

— Z tego co pamiętam... Około czterystu? W wielkim skrócie – nawet nie połowa światowego PokeDexu. — Reina wydawała się być tym faktem podekscytowana. Wielkie podróże najwidoczniej bardzo ją interesowały. Kto wie, dokąd uda im się dojść? Jak daleko zawędrują w poszukiwaniu wszystkich Pokemonów?

— Czeka nas długa droga bez żadnego miasta. — Najwidoczniej nie miała więcej do powiedzenia na temat wyboru trasy. Sama pewnie też nie była zbyt chętna do pojedynkowania się bez wcześniejszego treningu i zdobycia większej ilości Pokemonów.

— Masz wszystko? Czy potrzebujemy wejść do sklepu zanim wyruszymy?

Cytat:W torbie posiadasz:
Rotom Phone: PokeDex + PokeNav
10x PokeBall
5x Potion
100₽

Biorąc pod uwagę brak wcześniejszego doświadczenia z tak długimi podróżami, czekało ich wiele przystanków po drodze. Brak jakiegoś miasta w okolicach trasy wybranej przez Lance'a zdawał się być problematyczny, ale hej – mieli namioty i śpiwory. Kilka noclegów w lesie nie mogły im raczej zaszkodzić. Co prawda mogły się tam czaić dzikie Pokemony, ale przecież taki był ich cel – spotkać je wszystkie!

— Ciężko powiedzieć, czy gdzieś po drodze znajdziemy jakiś PokeMart. Myślisz, że na trasie spotkasz tylko dziesięć Pokemonów, które będziesz chciał złapać? — Dziewczyna zaśmiała się cicho, ruszając w kierunku wyjścia z terenu akademików.

— Miejmy chociaż nadzieję, że starczy nam prowiantu i wody do czasu, aż trafimy na jakiś sklep z żywnością. Z pewnością jakieś mniejsze, wiejskie sklepiki gdzieś się trafią.

Zawsze musiał być ten pierwszy raz, prawda? Lepiej późno niż wcale, a przygoda z biwakowaniem mogła jeszcze okazać się całkiem przyjemna! Oczywiście o ile żaden Pokepająk nie przypałęta się do śpiwora w trakcie nocy. Z pewnością nie byłaby to najprzyjemniejsza pobudka...

— Na drodze pewnie nie często, ale z tego co widzę na mapie czeka nas długa trasa. Pewnie będziemy musieli się zatrzymywać trochę głębiej w lasach. No i, tak jak powiedziałam, nie wiadomo kiedy na trasie spotkamy jakiś PokeMart. Może się okazać, że najbliższy będzie dopiero po przejściu Route 8. — Dziewczyna zamyśliła się na chwilę, jakby próbując ułożyć jakiś sensowny plan podróży. Jak dotąd pozwalała decydować swojemu towarzyszowi, ale dobrze było mieć też jakiś plan B!

— Bardzo zabawne. — Przewróciła oczami po czym westchnęła cicho, kierując się w stronę PokeMartu. Dotarcie do niego nie zajęło im dużo czasu – Hammerlocke mogło nie być małym miastem, ale akadamiki ułożone były dość blisko centrum.

Ponyta została przed wejściem do budynku, z wciąż śpiącym na jej grzbiecie Dreepy'm. Tymczasem ich trenerzy weszli do środka, rozglądając się po półkach.

Cytat:Cennik:
PokeBall – 10 ₽
Potion – 10 ₽
TM01 Mega Kick – 90 ₽
TM14 Thunder Wave – 50 ₽
Na półkach znajduje się także dużo ozdób i strojów dla Pokemonów w różnych cenach.